Ik krijg een plakker op mijn neus.
Die moet er een seconde later weer af.
Zo kan je neus beter ademen, hé.
(Klopt. Dat zeggen wij haar vaak als ze 's nachts zonder plakkers moet gaan slapen. De wonde krijgt lucht, kan ademen en zal beter genezen.)
Daarna plakker er weer op.
Plakker weer af. Het is genezen.
Plakker er weer op.
Plakker af.
Enzovoort.
Ik lach in mezelf en ze merkt het.
Lacht mee: Het is maar om te spelen, hé, mammie!
